Ольга ЗАВАЛОКА,

Россия

Умрим бино бўлиб солиқ идорасига биринчи киришим. Кираверишда бинойидек бир қиз турибди.

Чиройли кўксига чиройли ёзувни осиб олибди. Исми бўлса керак. Маълумот. Бу ё унинг оти ёки сўраганга беради. Олдига бордим:

— Сиздан бир нарсани...

Гапимни охиригача эшитмай, пешонамга ёпиштирди:

— Юрикмисиз ё физик?

— (Ўйлаб қолдим) Ҳмм, биринчидан мен Володяман, физикликка келсак, бир нима дейишим қийин. Бир пайтлар менга шунақа фан ўтишган...

Қиз бўлса яна ўша гапини қўймайди:

— Юрикмисиз ёки физик?

Биттасини танлашим керакка ўхшайди. Юрик деган ном менга ҳеч қачон маъқул бўлган эмас. Юриклардан биттаси менга таги тешик машинани «ўқлаб» сотган. Одаммас-да у Юриклар...

— Хўш, Юрикми ёки физикми? — жаҳли чиқа бошлади Маълумотхоннинг. — Борди-ю, физик бўлсалар олтинчи хонага ўта қолсинлар.

Гапнинг оҳангини қаранг! Ҳурматимиз борга ўхшайди. Хонага сал кеккайиброқ кирсам, одам дегани тумонат, худди қишлоғимизни дам олиш кунлари шаҳарликлар босиб кетгандек. Ҳаммаси катта физиклар. Олимлар. Мениям шуларнинг қаторига қўшиб юборди-я! Нимамдир физикка ўхшаса керак-да... Сўрадим: «Сизлар ҳам физиклармисизлар?» «Ҳа», дея жавоб қилишди. Буни қаранг-а... Умримда биринчи марта тирик физикларни кўриб турибман. Ҳаммаси буюк. Ҳойнаҳой, қанақадир конференция бўляпти. Бўш ўриндиққа жойлашиб, олимларга бир-бир тикиламан. 

Ишим бошимдан ошиб-тошиб ётибди. Менга бунақа жойларга киришга йўл бўлсин. Ҳаммаси ҳурмат-эътиборли одамлар. Ичида донғи кетганлари ҳам бордир. Балки, Ньютоннинг авлодлари ҳам бўлса ажаб эмас.

Ўнг томонимдаги бир физик мендан сўради:

— Нима, сиз талон олмадингизми? Бу ерга фақат талон билан кирилади.

Бечора физиклар, дейман, улар илм билан банд-у, бечораларни ҳалиям талонда ушлаб туришибди. Илмда олдинда, ҳаётда орқада. Буюк бўлгач, аҳволи шу-да... Аҳмоқ қилишади.

— Талонни қаерда беришяпти? — мен ҳам жараёнга қўшилдим.

— Хонага кираверишда турган қиз-да.

Қизнинг олдига бордим. Унинг ҳам ҳамма ёғи чиройли экан.

— Мен физикман. Менга ҳам талон берасизларми?

— Сизга нима учун талон керак бўлади?

— Хўш, дейлик, икки хонали уй учун... — (Туя ҳаммомни орзу қилган эса-да...) дедим ичимда.

— Унда сиз марҳамат қилиб саккизинчи деразага бош суқинг, талон ўша ерда.

Даҳлизга чиқдим. Деразачалари кўчага қараган торроққина даҳлизча экан… Санаб, саккизинчи деразачанинг рўпарасига бордим. Бечора биз олимлар, фанимиз бошига шу кунлар тушишини қаёқдан билибмиз. Билсак, олимлик йўлини танлармидик... Бир пайт яна бир, ҳамма чиройли жойларини кўз-кўз қилиб бир кетворган опахон ўтиб қолди. Чамаси бошлиққа ўхшайди.

— Жаноб физик, бу ерда туриш яхши эмас. Навбатингиз келгунча катта кутиш хонасига ўтинг.

— Э, мен физик эмасман... — тан олдим мен. Виждоним қийнала бошлаган эди. Менга физикликка йўл бўлсин...

— Унда бир қават пастга — юрикларнинг олдига тушинг.

— Мен-а!? Физик бўлиш қўлидан келмаган одам, юрик бўла оларканми!? Юриклар қаторида бўлишим учун қанақа «кийдирувчи» бўлишим керак... Йўқ, унақа товламачи бўла олмайман!.. Қабул кунлари рўйхати қаерда? Мен бор-йўғи Володя, ҳайдовчиман.

— Унда интернетга киринг.

Оббо, яна илмий гапми, бор-э, кетдим-э, чамаси,  бу идора мен кирадиган жой эмас...

Рус тилидан

 Мавлоно  ЎТКУРИЙ

Таржимаси